در هنگام بتن ریزی درهوای سرد، آب موجود در بتن در هوای سرد، یخ می زند و در نتیجه آب در اثر یخبندان ازدیاد حجم پیدا می کند و هم زمان در بتنی که در اثر سرما در حال جمع شدن است، انبساط ایجاد می نماید که خود موجب بوجود آمدن ترک های سطحی و عمقی در بتن می گردد. پس از ذوب شدن یخ ، بتن از لحاظ حجم به حالت اولیه برنمی گردد و در همان حالت انبساطی که در اثر انجماد آب در آن بوجود آمده است شروع به جامد شدن می نماید و با توجه به اینکه در بتون ریزی در هوای سرد روند سخت شدن بتن بسیار کند است و از طرفی ممکن است در روزهای زمستان دمای محیط در شب به زیر صفر برود و در روز چند درجه سانتیگراد بالای صفر باشد لذا قطعه بتنی ریخته شده در هوای سرد تا سخت شدن کامل ممکن است چندین بار در مقابل هجوم یخبندان و ذوب قرار بگیرد. از طرفی در زمان یخبندان فعل و انفعالات شیمیایی سیمان برای سخت شدن متوقف می شود و پس از ذوب شدن یخ چنانچه سیمان فاسد نشده باشد با قدرت کمتری شروع به سخت شدن می نماید و اگر این سیکل تکرار شود چنین قطعه ای در مقابل بارهای وارده بسیار ضعیف می باشد .
در گذشته هنگام بتن ریزی در هوای سرد از ضد یخ های شامل کلراید بودند در بتن ها استفاده می شد اما اکنون با پیشرفت صنعت بتن و آزمایشگاه های بتن اثبات شده است که استفاده از کلر در بتن های حاوی آرماتور و انواع فلزات باعث خوردگی فلزات موجود در بتون در درازمدت می شود با این منظور استفاده از ضد یخ بتون حاوی کلراید امروزه فقط در بتن های غیر مسلح کاربرد دارد.
